طراح صحنه باید با خط٬ رنگ و شکل سخن خود را به روشنی بیان کند

طراح صحنه تئاتر با بیان اینکه طراح صحنه باید این هنر را داشته باشد که با خط٬ رنگ و شکل سخن خود را به روشنی بیان کند گفت: و اگر کارگردانی اهمیت طراحی صحنه را درک کند کار با وی لذت بخش است.

به گزارش عصر صادق ،  طراحی صحنه تئاتر یکی از عوامل موثری است که می تواند نقش بسزایی در پیشبرد اهداف یک گروه نمایشی داشته باشد از این رو فرهنگسرای مجازی رشت گفت و گویی را با یکی از طراحان صحنه جوان انجام داده است که در ادامه می خوانید:

در ابتدا  کمی خود را معرفی کنید.

عاطفه ارضی هستم متولد۷ دی ۱۳۷۰، متولد رشت و ساکن اصفهان هستم ،کارشناسی معماری از دانشگاه اصفهان دارم و دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه گیلان هستم.

از چه سالی طراحی صحنه را به صورت حرفه ای شروع کردید و اولین کاری که انجام دادید؟
اولین کار من نمایش «هوش و گوش» در سال ۹۲ بود؛ این نمایش در بخش  تئاتر کودک به کارگردانی آقای سید سعید نعمتی اجرا شد.

اگر دوباره حق انتخاب داشتید همین حرفه را انتخاب می کردید؟
من به هنر علاقه زیادی دارم، نمی دانم  بار دیگر اگر بخواهم مسیر هنر را انتخاب کنم سرنوشت مرا  به چه سمتی خواهد کشید، چرا که  شرایط هم خیلی اثر گذار است ولی در شرایط کنونی از مسیری که طی کردم و امروز خود راضی هستم  و باید بگویم که  واقعا طراحی صحنه و معماری برام خیلی لذت بخش است.

دوست داشتید بازیگر و یا کارگردان می شدید؟ تا حالا امتحان کردید؟
نه؛ تا به امروز  هم امتحان نکردم؛ چرا که معتقدم بازیگری کاری بسیار سخت است  فکر نمی کنم بتوانم از عهده این هنر بر بیایم؛ کارگردانی هم تاحالا نکردم و سر رشته ای از این حرفه  ندارم و بیشتر دوست دارم در عرصه ی هنر به موسیقی و عکاسی بپردازم ، بازیگری و کارگردانی خیلی سخت تر از چیزی هست که از بیرون دیده می شود.

بهترین کار از نظر خودتان بین نمایش هایی که طراحی صحنه آن بر عهده داشتید؟
من طراحی صحنه ی کار کودک برام خیلی شیرین هست؛ مخصوصا وقتی که می بینی بچه ها برای همه چیز آنقدر اشتیاق نشان می دهند و ذوق می کنند؛ برای کار «بره ی خوش آواز» صحنه هایی طراحی کرده بودم که هنگام پیروزی از بالای صحنه کاغذای رنگی بر روی سر کودکان  می ریخت و آخر صحنه برف شادی بر روی سر بچه ها ریخته می شد و واقعا آن صدای ذوقشان  خیلی لذت بخش بود و یا در صحنه هایی که نور ترسناک می دادیم مثلا در یک صحنه خانه  ی گرگ نشان داده می شد؛ بچه ها  ارتباط برقرار می کردند و می ترسیدند؛ برای من خیلی لذت بخش بود؛  وقتی می دیدم با صحنه درگیر بودند و یا کار «عشق من حامد بهداد» وقتی می دیدم همه دوست داشتند با گوشه گوشه ی صحنه عکس بگیرند و راضی بودند از صحنه و نور خیلی لذت می بردم.
طرحی صحنه چه نوع کارهایی را ترجیح می دهید؟
نظرم این است که طراحی صحنه ی تئاتر خیلی جذابیت بیشتری دارد و صحنه واقعا در تئاتر کمک می کند به بازیگر که بتواند کار خیلی بهتری را ارائه بدهد و به بیننده برای اینکه بتواند برود در حس و حال نمایش و درک بهتری داشته باشد، گاهی در تئاتر کافی است  فقط یک چارچوب در بگذارید  و کلی چیز را با همان  چارچوب نمایش بدهید؛ در واقع گاهی یک  طراحی المان می تواند  تاثیر بی نظیر روی ببینده بگذارد؛ باید فکر کنید چارچوب ها را طوری  بسازید، که منسجم باشد و  یا ساختار شکنی بکنید  نوع رنگ بندی هم مهم است  و در نهایت شاهد می شوید که بیننده حس را  از فضا میگیرد و واقعا لذت بخش است و  اگر کارگردانی اهمیت طراحی صحنه را درک کند کار با وی لذت بخش است.

به نظر خودتان چقدر در کارتان پیشرفت داشته اید و ایده آلتان کجاست؟
اولین کارم «هوش گوش» بود و بعد از آن  منظریه کوچه فرشته پلاک ۷ را  کنار آقای یاسر میر حمیدی کار کردم سال ۹۴ نمایش «بره خوش آواز » را  کار کردم که جایزه ی طراحی صحنه در جشنواره ی منطقه گرفت و الان تئاتر «عشق من حامد بهداد» را آرزو می کنم که در جشنواره پذیرفته بشود  و بتوانم یک بار دیگر یک کار خوب ارائه بدهم و در رابطه با ادامه دادن کار و اینکه تا کجا می خواهم پیش برم باید بگویم که همیشه در هر سطحی باشم بازهم راه برای رفتن هست و من همیشه دوست دارم هر جایی که هستم هدفی بزرگ به اندازه ی انگیزه و هدفی که در اولین قدم داشتم، داشته باشم و بتوانم با انگیزه بروم جلو و از زندگی لذت ببرم.

تا حالا پیش  آمده است که کاری را خیلی دوست داشته باشید؟
من از طراحی صحنه ی تئاتر دن کامیلو به کارگردانی دن کامیلو در تئاتر شهر تهران واقعا لذت بردم؛ از لحظه ی اولی که وارد شدم تا لحظه ی آخر مرا  درگیر خودش کرده بود و به نظرم واقعا کار فوق العاده ای بود.

کمی درباره طراحی صحنه در نئاتر استان گیلان به ویژه «عشق من حامد بهداد»  توضیح دهید.

در طراحی صحنه تئاتر باید خیلی حواسمان باشد که با توجه به کمترین هزینه بهترین کار را ارائه دهیم. البته هر تئاتری این طور نیست اما از تئاتر در شهرستان ها واقعا آنقدر استقبال نمی شود و حمایت کم و متاسفانه کم لطفی همیشه به هنرمندان شهرستانی می شود؛ به همین دلیل واقعا تاجایی که می شد من به اطرافم خوب نگاه می کردم و از وسایلی که می دانستم می شود  استفاده کرد و کاربرد دارد استفاده می کردم و جاهایی بود که واقعا نیاز به وسیله ای بود و آن ها را تامین می کردیم و می خریدیم. در این نمایش هم نیاز بود با توجه به نمایشنامه صحنه ای از کافی شاپ داشته باشیم و چون یک صحنه بود و دو بازیگر که داخل یک فضا بودند تلاش کردیم که تنوع فضایی را داخل یک صحنه داشته باشیم سمت چپ و سمت راست و مرکز صحنه هرگوشه یک حرفی برای گفتن داشته باشد و  بتواند بیننده را  چند دقیقه ای درگیر خودش بکند تا نمایش به اوج خودش نزدیک بشود  و بیننده خسته  نشود و البته که تمام این وسایل بایستی استفاده می شدند و این نکته ی منفی حساب می شد پس باید حتی در انتخاب صندلی دقت می کردیم که صندلی استفاده شود و  فکر را درگیر کند و یا یا بانوستالژی که در ذهن می سازد  یا با ساخت متفاوتی که دارد و همه ی این موارد با کم ترین هزینه به اتمام برسانیم.

چطور شد که به سمت طراحی صحنه کشیده شدید یا انتخابش کردید؟
آقای سید سعید نعمتی کارهای طراحی من را دیده بودند و میدانستند که معماری میخوانم و به من پیشنهاد طراحی صحنه کارشان دادند که انجام بدهم و من که به این کار علاقه داشتم؛ از این پیشنهاد استقبال کردم و این کار شروع شد و بعد آن  دیدم که خیلی لذت بخش تر از آن است  که فکرش را  می کردم و  این کار را ادامه دادم.

حرف آخر؟

ضمن تشکر از شما برایتان آرزوی موفقیت دارم.