اقتصاد منتظر توافق

نگاه جهانی به روزهای پیشروست و چشمان منتظر یک ملت که از پسِ توافق هسته ای چه عاید ایرانیان میگردد.
در این میان فارق از تردید عمومی نسبت به اثرگذاری توافق احتمالی میان ایران و قدرتهای جهانی در حوزه های توسعه ای دیگر اما همه به تاثیر توافق بر اقتصاد واقفند.
اقتصاد ایران قبل از تحریم و برای دهه ها دچار بیماری حاد توسعه نیافتگی بود و پس از دور جدید تحریمهای اقتصادی این بدن بیمار دچار سرطان شد.
سرطانی سخت که درمانش شیمی درمانی طولانی می طلبید. در مسیر این درمان دولتی آمد که رویکردش با دولت پیشین متفاوت بود و این اولین دارویی بود که ملت برای درمان سرطان برگزید.
اقدامات درمانی هم توسط این دولت اعمال شد که در تاریخ چند دهه اخیر ایران بی مانند بود مانند افزایش سهم مالیات در بودجه و حتی طلب مالیات از نهادهای اقتصادی غیرخصوصی بیرون از دولت, کاهش هزینه های جاری, تلاش برای سرعت بخشیدن به واگذاری شرکتهای دولتی, کاهش سرعت رشد تورم, کاستن از رشد سرعت رکود, انضباط مالی بیشتر, تقویت پول ملی, ایجاد زمینه برای ورود سرمایه های خارجی و… و این اقدامات موثری ست که دهه ها بدلیل پول هنگفت و راحت نفت به تاخیر می افتاد و به یاری روزهای سخت تحریم و در میان طوفان افزایش رکود و بیکاری و نارضایتی عمومی توانست مدل اقتصادی ایران را تا حدی تغییر دهد.
مدلی که امیدوارم پس از حصول توافق و سرازیرشدن پولهای بلوکه شده ایران در بانکهای خارجی از دست نرود و این قطار از حرکت نایستد و دوباره به خان اول برگردیم و باز با افزایش صادرات نفت بودجه متکی بر نفت شود و دستگاه اقتصاد ملی مبتنی بر کار و مالیات از کار بیفتد و چرخه معیوب دلارهای نفتی و واردات انبوه جایگزینش شود.
من شاید از آن دسته اقلیتی از جامعه باشم که از هیجانات حاصل از توافق احتمالی می هراسم و آنهم صرفا از بعد توسعه اقتصادی و از دولت و مجلس و آحاد مردم میخواهم آنچه بواسطه اینروزهای سخت بدست آوردیم را پس از رفع حصر اقتصادی از دست ندهیم و تلاش کنیم برای یک اقتصاد شفاف تر، خصوصی تر، پویاتر، رقابتی تر و اقتصادی متصل و مرتبط با اقتصاد دنیا تا در یک بازه ده ساله اقتصادی داشته باشیم باثبات، موافق محیط زیست، غیرمتکی به منابع زیرزمین و متکی به منابع روی زمین.

داود مبارکی